مهندسان مشاور طرح و معماری پرگار

معماران مسئول: شیرین صمدیان، بهزاد حیدری
تیم طراحی: مریم غلامی، آناهید قاسمی، نیکروز سیدی
موقعیت: ایران، تهران، قیطریه
مساحت زمین: ۳۷۰ مترمربع
مساحت: زیربنا:۱۵۰۰ مترمربع
عکاس: حسین فراهانی، مهرداد عمرانی
سال آغاز پروژه: ۱۳۹۲
سال پایان پروژه: ۱۳۹۵
طراح پروژه در ابتدا اشاره می کند که هر گاه به پلان یک بنای قدیمی می نگرد احساس وصف ناپذیری به سراغش می آید. خلق فضا در توده، حکم هندسه خالص در درون، اشکال هندسی محاط در دایره همگی مانند لحظه ای هستند که گویی از پیش آن ها را دیده و برایش در حال تکرار می باشد.
زمین این پروژه ی مسکونی دارای ۴ نما بوده  و همچون یک جزیره در جوار پارکی محلی جای گرفته است. (همانند یک کوشک)
با داشتن ۴ نما، طراحی فضاها از هسته مرکزی پلان آغاز و به اطراف گسترش یافت. (مشابه یک پلان قدیمی)
تمامی فرم ها و اشکال هندسی منظم، راست گوشه و گونیای سفید از عمق توده سیاه رنگ هست شدند. (شبیه یک پلان قدیمی)
فاصله میان هندسه خالص فضاها در داخل، با اضلاع غیر گونیای موازی با گذر در خارج، منجر به ایجاد یک توده ای حجیم گشت. (مشابه یک پلان درونگرای قدیمی)
با دید برونگرای معماری معاصر، این توده به فضای نیم باز مبدل و احجام سفید خالص درونی با پوسته آجری ظریف و تاثیر پذیرفته از محورهای اصلی، باد و سیالیت محیط
در آغوش کشیده شد. (مشابه رواق یک کوشک)
پوسته بیرونی ساختمان توسط دو محور عمود بر هم در کل به چهار بخش اصلی تبدیل شدند.(مشابه محورهای یک کوشک)
محورهای عمود بر هم، در محل تقاطع با نما، کششی به طرف داخل بنا ایجاد نمودند. این کشش مانند تاریکی رواق در آکس های یک کوشک می باشد. (مشابه ایوان های یک کوشک)
بواسطه ی قوس دار شدن چوب های زیر سقف و دیوارهای در برگیرنده محورهای به داخل کشیده شده، سایه های مشابه و آشنایی تولید شد. (مشابه سایه ایوان یک کوشک و یا خانه)
با این وجود، تمامی نکاتی که گفته شد برای یک خانه روح نخواهند شد.
دمیدن روح چیزی است وصف نشدنی.
همانطور که می دانید در معماری خانه های ایرانی در بافت شهری نه هندسه ی خالص درونی، بر نمای بیرونی حاکم شده و نه معابر ارگانیک بر ساختار هندسی منظم درون پلان تاثیر منفی خواهد داشتو در پروژه ی حاضر، این الگو با دولایه شدن نما محقق گشته و گفتگوی میان این دو لایه در عرصه فضاهای نیم باز، سیالیتی به وجو آورد که در نما قابل ملاحظه است.
در طراحی عناصر نمای ساختمان سعی برآن شد تا حس سیالیت محیطی حجم حفظ و تقویت گردد. بدین ترتیب عناصر نما عناصری بی پایان اند تا هیچ نقطه مکثی به وجود نیاید و امتداد بصری بدون وقفه حفظ گردد. سایه بان ها به عنوان عناصر محافظ و سایه انداز در راستای پوسته های آجری و هماهنگ با فرورفتگی های نما امتداد بصری افقی را تقویت می کنند. در انتها باید افزود که نحوه چیدمان آجرها نیز در تقویت این تداوم نقش مهمی داشت.